चंचल यो उसको यादमा
आफ्नै दुनियाँमा हराएर
एत्तिकै मुस्कुराउँछ
नसम्हालिने यो मनको भाव
समेत्दा समेत्दै बहिजान्छ
समुन्द्र को छाल झैँ
उस्को सामुन्य आइपुग्द्दा टक्क रोकिन्छ
यो साँस मेरो
हृदयमा बास बसेछ
क्यार उसको
उसकै कल्पनामा व्यतित हुन्छ
अनि उस्कै यादमा हराउँछ
यो मन मेरो
भुलाउन उसलाई
कहाँ कहाँ डुलाउँछु
यो मनलाई
अधैर्य यो मन भने
उसैमा गएर अल्झिन्छ
चुडिएर गएको चंगा
रुखमा गएर अल्झिएझैँ
No comments:
Post a Comment